Ένα παλτό, δυο εισιτήρια μετρό
Και μια βαλίτσα με σορό
Ρούχα και μνήμες, μέρες και μήνες.
Έξω κανείς, η πόλη άδειασε νωρίς,
τον λόγο αν ψάξεις της φυγής,
κοιτάξου ψεύτη, μες τον καθρέφτη.

Πες το χωρισμό, πες το απουσία μου,
πες το εγωισμό, πες το προδοσία μου.
Όπως κι αν το πεις όλα σου τα ξέγραψα,
της επιστροφής γέφυρες σου έκαψα.
Πες το χωρισμό.

Λίγα ψιλά, τον αναπτήρα, την καρδιά,
που με κρατούσε `δω γερά,
τ’ άλλα στ’ αφήνω, την πόρτα κλείνω.
Κρύο βαρύ, και `γω ελεύθερο ταξί,
που στο κενό κυκλοφορεί, χωρίς αγάπη,
για επιβάτη.

Πες το χωρισμό, πες το απουσία μου,
πες το εγωισμό, πες το προδοσία μου.
Όπως κι αν το πεις όλα σου τα ξέγραψα,
της επιστροφής γέφυρες σου έκαψα.
Πες το χωρισμό, πες το απουσία μου,
πες το εγωισμό, πες το προδοσία μου.
Όπως κι αν το πεις όλα σου τα ξέγραψα,
της επιστροφής γέφυρες σου έκαψα.
Πες το χωρισμό.