Χάσμα απύθμενο παλιό σαν ψέμα
Είναι ανάμεσα κάτι σαν αίμα
Από τη μια μεριά κλαίει μια μάνα
Από την άλληνε μοίρα ζητιάνα

Πού να βρει τα’ όνειρο φως να φουντώσει
Πες μου πού χάθηκε, πώς θα ζυγώσει

Μάτια σα σίδερο βαριά και κλείνουν
Πλεγμένα δάχτυλα τον πόνο γδύνουν
Πλανιέται ο θάνατος μες στους διαδρόμους
Ζωή σαν έγκλημα στους παρανόμους

Χάσμα ανάμεσα και μεγαλώνει
Πεινάει γι’ άδικο και με πληγώνει / ματώνει
Θεριά και όρνεα τρώνε τα σπλάχνα
Πολλά κι αν άκουσα δε βγήκε άχνα

Φωτιά τυλίγεται στα σωθικά μου
Καίει τις τύψεις μου, τη μοναξιά μου

Μάτια σα σίδερο βαριά και κλείνουν
Πλεγμένα δάχτυλα τον πόνο γδύνουν
Πλανιέται ο θάνατος μες στους διαδρόμους
Ζωή σαν έγκλημα στους παρανόμους