Σε τούτο το σοκάκι σε κείνο το σκαλί
σου πήρα ένα βραδάκι το πρώτο σου φιλί.

Μα πια δε με θυμάσαι
και ούτε μου μιλάς
ζωή π’ ανάθεμα σε
πονάμε και γελάς.

Εσύ `σουνα δεκάξι και `γω δεκαεννιά
και τα `χαμε ταιριάξει σε εκείνη τη γωνιά.

Μα πια δε με θυμάσαι
και πίσω δε γυρνάς
ζωή π’ ανάθεμα σε
κανένα δεν πονάς.

Μυρίζαν τα μαλλιά σου χελιδονφωλιά
και μες στην αγκαλιά σου νανούριζες πουλιά.

Μα συ πια δε θυμάσαι
το πρώτο σου φιλί
ζωή π’ ανάθεμα σε
μας άλλαξες πολύ.