Στον καφενέ μεθοκοπούν
Πέντε άντρες αραγμένοι
η γλώσσα ξεμπερδεύετε
στον οίνο βουτηγμένη

Τον λόγο παίρνει ο Θοδωρής
εγώ είμαι ο πιο λεβέντης
δεν με φοβιζει τίποτα
ούτε ο χαροαφέντης

Λέει ο Θωμάς ο δάσκαλος
μωρ'θελω μια γυναίκα
ν'αναστενάξει ως το μαλλί
τέκνα να κάμω δέκα

Και ο Κουντουράς ο δήμαρχος
ας γίνω λέει βασιλιάς σας
και θα πλερώνω με χρυσό
τον κόπο της σοδειά σας

Λέει κι’ ο ήσυχος Γιωργής
γω θέλω μόνο φίλους
κουράστηκα πια μοναχός
να συζητώ με σκύλους

Κι’ ο καφετζής ο πιο μπεκρής
παραπάτα γέλα κι'αναστενάζει
πικρό καφέ τους έκαμε
και στην παρέα τους αράζει

Πάθη και όνειρα ξυπνούν
μες’ του πιοτού την ζάλη
απ’ τις ψυχές καλπάζουνε
και τώρα ποιος τα πιάνει