(Σαν ανεπαίσθητη μορφή αιθερική…
υπερήφανη ακούγεται η φωνή του χρήματος…
σε όλον τον Πλανήτη…)

Χρήμα!...

Χωμάτινο!…

Εγώ!...

Χώμα με γέννησε!...

Ζωντανό!...

Η χωματένια του φαντασία!...

Μες από `μένα…
κινείται όλη η Γη!...

Σκλάβα δική μου…
κάθε ανθρώπινη ζωή…

Υποταγμένη…
σε διεστραμμένης φύσης…
όντα χωματένια…

Η φύση μου!...

Στα υποταγμένα όντα μου…
βαθειά κυριαρχεί!...

Μετά απ’ του ύπνου την βαθειά σιωπή…
αφού σε άλλους κόσμους έχουνε χαθεί…
βλέπουν τον κόσμο γύρω τους…
με νέα ελπίδα και πνοή…

Για να υπάρξουν στην ζωή…
απεγνωσμένα ψάχνουνε να βρουν…
με αθώους τρόπους… ή εγκληματικούς…
τις αόρατες αλυσίδες τους…
Εμένα!...

Υπέρτατη εξουσία…
απ’ όλες τις μορφές εξουσιών…
ήμουν πάντα Εγώ!...

Το Χρήμα!...

Της δυναμικής…
ενέργειας της ζωής…
πλαστογραφία…

(Η φωνή του χρήματος…
σαν άυλη πλανητική κραυγή…
διασχίζει την ύπαρξη…
όλων των χωματένιων όντων…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Το Χωματένιο Χρήμα» - 2014)