(Η Γη…
«νοιώθει» μες στον αέρα της…
μια απέραντη από το παρελθόν σιωπή…
Σιωπή… που μέσα της…
αρχίζουν να ηχούν άπειρες φωνές…
για των θνητών όντων το μέλλον…)

Εμείς!...
Η ανθρώπινη φυλή!...

Μετά τον θάνατο του χρήματος…
ζούμε σε δίκαιη εποχή!...

Μες από Κλήρωση Αρίστων…
Άριστοι με Ετήσια Διαδοχή…
χωρίς καμία αμοιβή…
με δωρεάν διαμονή και διατροφή…
της ανθρωπότητας τη μοίρα κυβερνάνε…

Ο πιο «φτωχός…»
είναι μισός «πλούσιος…»

Ο πιο «πλούσιος…»
δύο «φτωχών…» έχει τα πλούτη…

Η Εξουσία του Χρήματος…
έχει από καιρό πεθάνει…

Η Αρχαία Πόρνη…
των χωματένιων όντων…
μνήμη αμυδρή…
ξεθωριασμένη αργοπεθαίνει…
σαν σκιά φαρμακερή…

Υποκρισίας…
σύμβολο αιώνιο…
σαν εφιάλτης χάνεται…
από τα γήινα όντα κι απ’ τον Χρόνο…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Το Χωματένιο Χρήμα» - 2014)