Τι ψάχνεις να βρεις κι ακόμα αργείς,
κι εγώ περιμένω στην άδεια πλατεία
το ναι να μου πεις.

Τι ψάχνεις να βρεις, δεν είμαστ’ εμείς
αυτοί που `χουν φτιάξει τον κόσμο, Μαρία,
τον κόσμο που ζεις.

Σαν θέατρο μοιάζει ο κόσμος, Μαρία,
που μέσα στο γέλιο σε κάνει να κλαις.
Σαν θέατρο μοιάζει κι εσένα η καρδιά σου
που παίζει ένα ρόλο χωρίς θεατές.

Τι ψάχνεις να βρεις και κλαις κι απορείς;
Πικρή ιστορία τα λόγια, Μαρία,
και πού να τα πεις;

Τι ψάχνεις να βρεις κι ακόμα αργείς
κι αφήνεις το χρόνο να πάει χαμένος
και ζεις και δε ζεις.

Σαν θέατρο μοιάζει ο κόσμος, Μαρία,
που μέσα στο γέλιο σε κάνει να κλαις.
Σαν θέατρο μοιάζει κι εσένα η καρδιά σου
που παίζει ένα ρόλο χωρίς θεατές.