(Η σκιά του πολέμου…
ενώ σε όλους τους ορίζοντες έχει απλωθεί…
αρχίζει να ξεθωριάζει…)

Σκιά Πολέμου!...
Εγώ!...

Ήχοι…
μιας μελωδίας παράξενης…
την ύπαρξή μου την πολεμική…
διασχίζουν…

Μέσα μου…
οι ήχοι αυτοί οι ειρηνικοί…
την δύναμή μου…
παραλύουν…

Μια…
τελευταία προσπάθεια κάνω…
για να μην χαθώ…
στους ήχους τους αρμονικούς…
στους ήχους ηρεμίας…
της ειρήνης…

(Μουσικές φωνές…
από τα έγκατα της ύπαρξης Πλανητών και Δορυφόρων…
αρχίζουν να γεννιούνται…)

Πλανήτες!... Δορυφόροι!...
Εμείς!...

Μια απέραντη…
ειρηνική σιωπή…
απλώθηκε στην ύπαρξή μας…

Οι φοβεροί…
εκείνοι κραδασμοί…
που τάραζαν βαθειά την ύπαρξή μας…
έχουν χαθεί… έχουν σβήσει…

Τα όντα…
από όντα πολεμικά…
είχαν γεννηθεί…
σε Δορυφόρους και Πλανήτες…

Ακούγοντας μέσα τους βαθειά…
άγνωστους ήχους…
στον πόλεμο ψιθύριζαν…
μουσική ειρήνης…

Με μουσική ειρήνης…
στα τοπία του πολέμου…
πολεμήσανε…

Τον πόλεμο…
σαν φάντασμα ονειρικό…
νικήσανε…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες των Πολέμων» - 2014)