Η νύχτα λιποθύμησε ξανά πάνω στο δρόμο
Το φόρεμά της λέρωσε
Κι έτσι απλά προσπέρασε
Στηρίζοντας το σώμα της στου φεγγαριού τον ώμο

Κι εγώ εκεί στεκόμουνα κι έσβηνα εσένα
Βαρέθηκα να νοιάζομαι
Και τώρα υποψιάζομαι
Πως όλα όσα σου ’δωσα απλά πήγαν χαμένα

Ξέχασε τα μάτια που σ’ αγάπησαν
Κάποτε ρωτούσαν κι όλο δάκρυζαν
Ξέχασε τα χέρια που σε νιώσανε
Τώρα ειν’ αργά τώρα παγώσανε
Ξέχασέ με, εμένα ξέχασέ με

Η μέρα βγήκε έτοιμη με όλες τις προτάσεις
Και τίποτα δεν έγινε
Που πίσω η νύχτα έμεινε
Η μέρα ξέρει πάντα να κρατά τις αποστάσεις

Κι εγώ εκεί καθόμουνα και σκέφτηκα εσένα
Και ύστερα σηκώθηκα
Από το φως τυφλώθηκα
Κι ας μ’ άφησες με χρώματα χλωμά, ξεθωριασμένα