Από τα χρόνια τα παλιά μέχρι τα τώρα
πόσο βαθύνανε του κόσμου οι πληγές.
Απ’ του Ιούδα το φιλί στόμα με στόμα
πόσο απλώθηκαν στη γη οι συμφορές.

Κι είμαστε άνθρωποι σοφοί, πολιτισμένοι,
είμαστε άνθρωποι εμείς κοινωνικοί,
κι ας περισσέψανε στη γη οι αδικημένοι,
κι ας περισσεύουνε στον κόσμο οι νηστικοί.

Είμαστε, λέει, άνθρωποι,
είμαστε, λέει, άνθρωποι,
είμαστε, λέει, χριστιανοί.

Με την αγάπη μας να σβήνει ώρα την ώρα
πόσο αλλάξαν των ανθρώπων οι καρδιές.
Γίναμε μάρτυρες σ’ αυτή την κατηφόρα,
γίναμ’ εμείς της αδικίας θεατές.

Κι είμαστε άνθρωποι σοφοί, πολιτισμένοι,
είμαστε άνθρωποι εμείς κοινωνικοί,
είμαστε άνθρωποι κι ας έχουμε ξεχάσει
την ανθρωπιά μας σε μιαν άλλη εποχή.

Είμαστε, λέει, άνθρωποι,
είμαστε, λέει, άνθρωποι,
είμαστε, λέει, χριστιανοί.