Στην άμμο πάνω που ξαπλώνουν οι αναμνήσεις
άπλωσα μνήμες του δικού μας ταξιδιού
Θέλει ο καιρός να πλανηθείς και να γυρίσεις
Κι εγώ ν’ αγγίζω τις χορδές παραμυθιού
Στην άμμο πάνω που κοιμούνται οι οδοιπόροι
Οι ταξιδιάρηδες κι οι σκόρπιες τους καρδιές
Εκεί παράτησα το μόνο πανωφόρι
Να `χει το ρούχο μου βρεγμένες συντροφιές

Άγρια κορμιά που πλανηθήκανε στο κύμα
Πού `χουν το γέλιο σου και το δικό σου βήμα

Στην άμμο πάνω που ξαπλώνουν οι αναμνήσεις
Βρήκε η αύρα σου κρεβάτι ν’ αγρυπνά
Θέλει η ζωή τις άγκυρες να εγκαταλείψεις
Θέλει η ανάσα μου στο στέρνο σου φωλιά