Όχι, δεν είναι παράξενες
όσες κουβέντες σού λεω.
Πόσο θα ήθελα να `ξερες
τι μ’ έχει κάνει να κλαίω.

Προτιμότερο μόνοι κι όχι πια ενωμένοι,
η χαρά δε στεριώνει όταν ζούμε σαν ξένοι.
Προτιμότερο μόνοι, μοναξιά να μας ντύνει
παρά να μας πληγώνει μια αγάπη που σβήνει.

Όχι, δε γίνετ’ αλλιώτικα,
είναι πικρό, μα θα φύγω.
Απ’ την καρδιά μου προδόθηκα
γιατί σ’ αγάπησα λίγο.

Προτιμότερο μόνοι κι όχι πια ενωμένοι,
η χαρά δε στεριώνει όταν ζούμε σαν ξένοι.
Προτιμότερο μόνοι, μοναξιά να μας ντύνει
παρά να μας πληγώνει μια αγάπη που σβήνει.