Απόψε με σταυρώνει η μοναξιά
εκείνο το πικρό χαμόγελο σου
αβάσταχτη για μένα η ερημιά
που μ’ έστειλε το χέρι το δικό σου.

Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω
σ’ αγαπώ ακόμα μα ντρέπομαι να κλάψω.
Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω
βρες μου ένα τρόπο τον καημό να κάψω.

Ας ήταν να γινότανε μια αρχή
να βούρκωνε για μένα η ματιά σου
να γίνω μια σταγόνα από βροχή
να πέσω σα δροσιά στα βλέφαρα σου.

Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω
σ’ αγαπώ ακόμα μα ντρέπομαι να κλάψω.
Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω
βρες μου ένα τρόπο τον καημό να κάψω.