Τι κοινωνία είναι αυτή και πάει να μου σαλέψει
Παντού αγύρτες γύρω μου κι εγώ ο φτωχός στη μέση
Είμαι παιδί μ'ανατροφή, με ευγένεια και πτυχία
Κι αυτοί την καλοσύνη μου νομίζουνε βλακεία

Μα όμως δε γνωρίζουνε καθόλου την ψυχή μου
Μπορεί να μην τους απαντώ, μα είν'επιλογή μου
Κάποτε θα παραδεχθούν πως μου φερθήκαν σκάρτα
Μα τότε όμως θα `ναι αργά, θα έχω αλλάξει στράτα

Όταν μια μέρα θα με δουν στην έδρα ν'αγορεύω
Θα μου ζητούν διορισμό κι εγώ θα τους δουλεύω
Μάγκα μου όλα πληρώνονται, ιδίως η κακία
Από τον ίδιο το Θεό, μα κι απ'την κοινωνία