(Το Σύμπαν συνεχίζει την πορεία του…
μες στον αέναο κύκλο των συμπαντικών αιώνων…

Φωνές…
ειρηνικές ακούγονται στο Άπειρο…
μες απ’ τους Γαλαξίες…

Φωνές από Πλανήτες και Δορυφόρους της Ειρήνης…)

Πλανήτες!... Δορυφόροι!...
Εμείς!...

Ειρήνης!...

Όντων ακούσαμε… φωνές θνητών!...

Από το όνειρο…
το ειρηνικό που ζουν…
ποτέ δε θα ξυπνήσουν!...

Οι εφιάλτες των ονείρων…
των πολέμων που είχαν ζήσει…
για πάντα έχουν χαθεί…

Αφού εφιάλτες ήτανε… ενός μεγάλου ονείρου…

(Οι φωνές των Πλανητών και Δορυφόρων της Ειρήνης…
έχουν «χαθεί» στα έγκατα της ύπαρξης…
των ειρηνικών όντων…

Με μια φωνή… συμπαντική…
αρχίζουν να ακούγονται οι φωνές τους…)

Όντα…
Θνητά!... Ειρηνικά!...
Εμείς!...

Πλανητών και Δορυφόρων…
της Ειρήνης!...

Την ύπαρξη μας…
νοιώθουμε…
Απέραντη!... Συμπαντική!...

Με άπειρους αγώνες…
τον πόλεμο νικήσαμε…
σε αμέτρητους αιώνες!...

Ειρήνη αιώνια κερδίσαμε…
σε πολεμικούς…
Πλανήτες!... Δορυφόρους!...

(Οι φωνές των Πλανητών…
των Δορυφόρων… των όντων…
αρχίζουν να ταξιδεύουν μες στο απέραντο διαστημικό κενό…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες της Ειρήνης» - 2015)