(Μες από την συγκέντρωση…
αρχίζουν να ακούγονται ειρηνικές φωνές…
που απλώνονται σε όλη την επιφάνειά του…)

«Φριχτή!...»
«Απαίσια!...»
«Σκιά!...»
«Σκιά πολέμου!...»
«Σε όλον τον Δορυφόρο μας…»
«Τα όντα τα παλιά…»
«Είχε σκεπάσει!...»

(Στα όντα μέσα τους…
πολύ βαθειά…
αρχίζουν ν’ αφυπνίζονται…
οι προγονικές τους μνήμες…

Νέες φωνές ακούγονται… στην απέραντη πεδιάδα…
Φωνές… με μια αδιόρατη ταραχή…
Φωνές… που απλώνονται… σε όλον τον Δορυφόρο…)

«Ναι!... Ναι!... Ναι!... Ναι!...»
«Οι μνήμες των προγόνων μας…»
«Εικόνες…»
«Μέσα μας…»
«Ξυπνούν…»
«Ατέλειωτων πολέμων…»
«Μια ταραχή παράξενη…»
«Από πολέμων ήχους…»
«Κραυγές… Ιαχές…»
«Της ύπαρξής μας…»
«Την ύπαρξη…»
«Βαθειά κλονίζουν…»

(Οι φωνές τους…
ακούγονται πολύ αμυδρά…
σαν από άλλους κόσμους…)

«Οι μνήμες…»
«Των προγόνων…»
«Μέσα μας…»
«Να σβήσουν…»
«Να χαθούν…»
«Προγόνους…»
«Δεν είχαμε…»
«Εμείς!...»
«Πρόγονοι πρώτοι…»
«Θα είμαστε εμείς!...»
«Γεννημένοι…»
«Από τα ειρηνικά στοιχεία της Φύσης…»

(Τα όντα…
συνεχίζουν με ενθουσιασμό και υπερηφάνειας έπαρση…
νοιώθοντας ότι έχουν γεννηθεί…
από τα ειρηνικά στοιχεία της Φύσης…)

«Όντα εφήμερα…»
«Θνητά όντα…»
«Εμείς!...»
«Βαθειά…»
«Μέσα μας νιώθουμε…»
«Από προγόνους…»
«Δεν έχουμε γεννηθεί…»
«Αλλά από τα ειρηνικά…»
«Στοιχεία της Φύσης…»

(Η συμφωνία η ειρηνική…
αρχίζει να σβήνει… να χάνεται…
μες στα ειρηνικά στοιχεία της Φύσης…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες της Ειρήνης» - 2015)