(Μες από την θλιβερή…
«ανάμνηση» του Σύμπαντος…
φωνές όντων αμέτρητες…
αρχίζουν να γεννιούνται…

Όντων…
που στον Πλανήτη εκείνον είχανε χαθεί…
από την απληστία αδίστακτων…
διεστραμμένων όντων…)

Φωνές…
όντων πολύ παλιών…
Εμείς!...

Όντων…
που κάποτε είχαν ζωή…
σ’ έναν Πλανήτη που έχει χαθεί…
στο σκοτεινό το Χάος…

Φωνές εμείς!... Ανθρώπινες φωνές!...

Από την θλιβερή ανάμνηση…
ενός Σύμπαντος ξυπνάμε…

Μέσα μας…
πολεμικές υπάρξεις ζούσαν πιο πολλές…
απ’ τις ειρηνικές υπάρξεις…

Την δυναμική ενέργεια της ζωής…
πρωτόγονα όντα φοβερά…
μες από χαρτιά με αριθμούς…
πλαστογραφούσαν…

Όλα τα όντα…
με τον Πλανήτη είχαμε χαθεί!...

Από ατέλειωτους…
φριχτούς… απαίσιους…
πολέμους…

Πολέμους…
που οδήγησαν…
στο τέλος της ζωής!...

Μες…
από την καταστροφή…
της Φύσης!...

(Η «ανάμνηση» του Σύμπαντος…
σαν κοσμικό αιθέριο σύννεφο…
αρχίζει να ξεθωριάζει…

Ηχητικά φαντάσματα οι τραγικές φωνές…
νοιώθουν να σβήνουν… να χάνονται…
μες στην συμπαντική μνήμη…

Στο Σύμπαν… σιωπή απόλυτη… έχει γεννηθεί…

Η θλιβερή «ανάμνηση» του Σύμπαντος…
μες στην απόλυτη σιωπή έχει χαθεί…

Τα όντα…
«άκουσαν» των χαμένων όντων τις παλιές φωνές…
βαθειά στην ύπαρξή τους…

Με μια πλανητική φωνή…
αρχίζουν το τραγούδι της ειρηνικής ζωής τους…)

Όντα!...
Γαλήνης και Ηρεμίας!...
Εμείς!...

Φωνές…
από έναν κόσμο που έχει χαθεί…
την ύπαρξή μας την αόρατη…
έχουν κλονίσει…

Μέσα στα όντα αυτά…
πολεμικές υπάρξεις ζούσαν πιο πολλές…
απ’ τις ειρηνικές υπάρξεις…

Την δυναμική ενέργεια της ζωής…
πρωτόγονα όντα φοβερά…
μες από χαρτιά με αριθμούς…
πλαστογραφούσαν…

Έτσι…
χάθηκε η ζωή εκεί!...

Από ατέλειωτους…
φριχτούς… απαίσιους…
πολέμους…

(Τα όντα…
νοιώθουν να «πέφτουν…»
σε μια απόλυτη… πλανητική σιωπή…

Με κλειστά μάτια…
αρχίζουν να «βυθίζονται…»
στα έγκατα της ύπαρξής τους…

Νέες φωνές…
αρχίζουν από μέσα τους…
να ταξιδεύουν στον Πλανήτη της Ειρήνης…)

Όντα!...
Γαλήνης και Ηρεμίας!...
Εμείς!...

Οι φοβερές νεκρές φωνές…
όντων που δεν υπάρχουν πια…
να μην ξανακουστούν!...

Κι από τη μνήμη μας…
για πάντα να χαθούν!...

Να εξαφανιστούν!...

Σαν εφιάλτης…
ενός απαίσιου… φριχτού…
πολεμικού ονείρου!...

(Οι φωνές των όντων και οι άλλες οι φωνές…
σαν συγχορδία ονειρική…
ταξιδεύουν στο διαστημικό κενό…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες της Ειρήνης» - 2015)