(Μες στο απέραντο διαστημικό κενό…
αρχίζουν να ακούγονται…
άπειρες κοσμικές φωνές…
των ουρανίων σωμάτων…)

Ουράνια Σώματα!...
Εμείς!...

Μες στους πυρήνες μας…
πολύ αμυδρά…
ακούσαμε αρμονικές φωνές…

Φωνές…
μουσικών πνευμάτων…

Βαθειά…
στην ύπαρξή μας ξύπνησαν…
μνήμες μουσικές…

Όντα…
εφήμερα… θνητά…
σε Δορυφόρους και Πλανήτες…
στο παρελθόν του Χρόνου είχανε υπάρξει…

Αρμονικούς ήχους και ρυθμούς…
με κραδασμούς αέρινους…
είχαν δημιουργήσει…

Οι μουσικές συνθέσεις τους…
εικόνες…
βαθειά μέσα μας γεννούν…

Εικόνες…
με μουσικά όντα και όργανα…
σε άλλα όντα…
οι μουσικοί τους ήχοι να ταξιδεύουν…

Εικόνες…
στο παρελθόν του Χρόνου…
που έχουνε χαθεί…

Μέσα στους άχρονους… συμπαντικούς αιώνες…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Μνήμες των Συμπαντικών Αιώνων» - 2015)

* * *