Τα μοναχικά μου βράδια δεν παλεύονται
ούτε με βαριά τσιγάρα ούτε με πιοτά.
Σαν λυπητερά τραγούδια, σαν παράπονα
βγαίνουν από της ψυχής μου τα μεγάφωνα.

Νύχτα μάνα του καημού μου
μες στη ζάλη με πονάς
στα μπαράκια του μυαλού μου
να μη ξενυχτάς.

Τα μοναχικά μου βράδια αλητεύουνε
στα αζήτητα του κόσμου σε γυρεύουνε.
Να φωτίσεις της ζωής μου τα αφώτιστα
και τα χείλη μου να βρέξεις τα απότιστα.

Νύχτα μάνα του καημού μου
μες στη ζάλη με πονάς
στα μπαράκια του μυαλού μου
να μη ξενυχτάς.