Τι λες να φταίει
Ο χαρακτήρας μου που αλλάζει όψεις
Μήπως η ανάγκη που `χες να με κόψεις
Με το ξυράφι της καρδιάς
Τι λες να φταίει
Ότι είναι η αγάπη μου νερό που τρέχει
Μα εσύ ξεδίψασες και πέρα βρέχει
Και στους εχθρους σου με μετράς
Για πες μου

Τι λες να φταίει
Το πείσμα μου που δεν το βάζω κάτω
Το δηλητήριο που ήπια ως τον πάτο
Κι όποτε πάω να σηκωθώ
Εσένα ψάχνω
Τι λες να φταίει
Η άρνηση μου για το παρακάτω
Άμα δεν έχω αυτό που θέλω να `χω
Τότε από αυτό ας σκοτωθώ
Εσένα ψάχνω

Τι λες να φταίει
Της λογικής μου το σκληρό σκοτάδι
Ή της δικής σου το βαθύ σημάδι
Μια γρατζουνιά που τη μισώ
Τι λες να φταίει
Που σ’ είχα μάθει πριν να με διαβάσεις
Χαμογελούσα λίγο πριν με σπάσεις
Ζωή γυαλί δε θέλω εγώ
Για πες μου