Τι κοιτάω, τι ρωτάω
ψάχνω, βρίσκω και πετάω
σκέψεις που είναι στον αέρα
την αλήθεια δεν κοιτάω,
μες στα μάτια. Tι συμβαίνει;
Μοιάζουν άνθρωποι χαμένοι,
που ζητάνε να την βρούνε,
ούτε αυτοί όμως μπορούνε.

Ιστορία του αέρα,
δε με βγάζει άλλο πέρα
και αρχίζω να γυρίζω
μέχρι να `ρθει η άλλη μέρα.
Δε το βλέπεις είναι εκεί,
κάνε τώρα μια ευχή.
Ήρθε η ώρα που αλλάζει
πια το χθες που δεν της μοιάζει.

Όχι, δεν είναι δυνατόν,
αυτό που κάποτε εδώ ζούσε είναι παρελθόν.
Όχι, ήρθε η στιγμή,
η αλήθεια που καλά κρυβόταν να φανερωθεί.
Ναι, βγες απ `τη σπηλιά,
διώξε φόβο, πάρε ανάσα, σπάσε τα δεσμά.
Ναι, πρόσεχε που πάει,
η αλήθεια κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα σπάει.