Βλέμμα κενό στα μάτια μου παράπονο στα χείλη
και μοιάζουν όλα γύρω μου θλιμμένα και βουβά
έγινε η απουσία σου η πιο πιστή μου φίλη
κι από τ’ αστέρια του ουρανού λείπουν τα πιο λαμπρά.

Αφού λοιπόν η αγάπη μας γλίστρησε απ’ τα χέρια
στον ουρανό λιγότερα θα είναι πια τ’ αστέρια
θα `ναι τα δάκρυα διπλά τα γέλια δίχως χάρη
θα `χει πιο λίγα χρώματα τ’ Αυγούστου το φεγγάρι.

Χώμα υγρό στα πόδια μου τα χέρια στο κεφάλι
σ’ ένα παιχνίδι εγωισμού κανένας δε νικά
έγινε η απουσία σου η μόνιμή μου ζάλη
κοιτώ τ’ αστέρια του ουρανού μα λείπει η φωτιά.