Έλα φωνή πρωτοστάτη αγγέλου
να με βγάλεις.
Του αιώνα τα παιδιά τα γνώρισα
πόση αλήθεια τα σκεπάζει όταν κοιμούνται
στ’ ακονισμένα νύχια των καιρών.

Να `ταν η ζωή μια χαραμάδα
να χωρούσε μάνα μου η Ελλάδα.
Να `τανε βροχή κάθε μου δάκρυ
πέλαγο μόνο να βρει.
Να `τανε κι άγγελοι δικοί μου
χαρακιές να κάνουν στο κορμί μου
να `τρεχε το αίμα μου να γράφω
πόσο με πονάει αυτή η γη.

Έλα καημέ στη θέση τ’ ουρανού
να μετρηθούμε.
Της ανάγκης τις φωτιές αγκάλιασα
στη Μεσόγειο δεν έχουμε τελειώσει
σαν τους ανέμους χάσαμε το φως

Να `ταν η ζωή μια χαραμάδα
να χωρούσε μάνα μου η Ελλάδα.
Να `τανε βροχή κάθε μου δάκρυ
πέλαγο μόνο να βρει.
Να `τανε κι άγγελοι δικοί μου
χαρακιές να κάνουν στο κορμί μου
να `τρεχε το αίμα μου να γράφω
πόσο με πονάει αυτή η γη.