Μετανιώνω, όταν τον εαυτό μου νιώθω μόνο
και δεν αντέχω ούτε λέξη να σου πω,
μετανιώνω, όταν για σένα χάνομαι στο χρόνο,
με τα δικά σου τα λαθραία, σ’ αγαπώ.

Μετανιώνω για σένα, αγάπη μου, μετανιώνω
και με την σκέψη μου απόψε σε σκοτώνω,
μετανιώνω, για μένα, αγάπη μου, μετανιώνω,
που τόσα εγκλήματα και λάθη σου πληρώνω,
να σε δικάσω όμως, δεν μπορώ και σ’ αθωώνω,
να σε δικάσω όμως, δεν μπορώ και σ’ αθωώνω.

Μετανιώνω, όταν τον εαυτό μου τον πληγώνω
και νιώθω μέσα μου αβάσταχτο κενό,
μετανιώνω, όταν με τόσα λάθη σου θυμώνω
και μ’ εφιάλτες μέσ’ στον ύπνο μου ξυπνώ.

Μετανιώνω για σένα, αγάπη μου, μετανιώνω
και με την σκέψη μου απόψε σε σκοτώνω,
μετανιώνω, για μένα, αγάπη μου, μετανιώνω,
που τόσα εγκλήματα και λάθη σου πληρώνω,
να σε δικάσω όμως, δεν μπορώ και σ’ αθωώνω,
να σε δικάσω όμως, δεν μπορώ και σ’ αθωώνω.