Χριστέ προδόθηκες απ’ τους ανθρώπους
στεφάνι ακάνθινο, σταυρός, καρφιά.
Μα εμείς δε μάθαμε πως ν’ αγαπάμε
ζούμε στο μίσος και στη ψευτιά.

Πάρτε την από μπροστά μου
θυμίζει προδότη κι αυτή
ποτέ της δεν ήταν δικιά μου
η μάσκα της κρύβει ντροπή.

Χριστέ μου μάτωσες για την αλήθεια
που αυτή φοβήθηκε να μου την πει
φεύγοντας γέλασε πίσω από τη μάσκα
τη μάσκα που έβαλε για να κρυφτεί.

Πάρτε την από μπροστά μου
θυμίζει προδότη κι αυτή
ποτέ της δεν ήταν δικιά μου
η μάσκα της κρύβει ντροπή.