Τι ειρωνεία τραγική να είσαι αγάπη ιδανική
και να μην έχω την ψυχή να σ’ αγαπήσω.
Αυτή που έφυγε αυτή μες στην καρδιά μου έχει κρυφτεί
είναι ένα είδωλο και πώς να το γκρεμίσω.

Τι ειρωνεία τραγική στης μοναξιάς τη φυλακή
να αργοπεθαίνει λίγο λίγο η ζωή μου.
Τι ειρωνεία είναι αυτή από τη μοίρα έχει γραφτεί
να τελειώσει με μια αγάπη η ζωή μου.

Όσο κι αν είσαι δυνατή και στην αγάπη σου σωστή
κάποιο παράπονο βαθιά σου θα σταλάζει
κι όταν γι αγάπη σου μιλώ κι όταν τα χείλη σου φιλώ
η θύμηση της τη ματιά μου σκοτεινιάζει.

Τι ειρωνεία τραγική στης μοναξιάς τη φυλακή
να αργοπεθαίνει λίγο λίγο η ζωή μου.
Τι ειρωνεία είναι αυτή από τη μοίρα έχει γραφτεί
να τελειώσει με μια αγάπη η ζωή μου.