Όσες μανούλες έχετε
παιδιά ξενιτεμένα
τον πόνο μου τον ξέρετε
τον ξέρετε, κλάφτε μαζί με μένα.

Έχω λεβέντη έχω γιο
που έχω χρόνια,
χρόνια να τον δω.

Έφυγε πήγε μακριά
στης γης της άλλην άκρη
ρήμαξε το σπιτάκι μου,
σπιτάκι μου και πνίγομαι στο δάκρυ.

Έχω λεβέντη έχω γιο
που έχω χρόνια,
χρόνια να τον δω.

Ποιος ξέρει άραγε θα `ρθει,
ποιος ξέρει θα γυρίσει
απ’ την πλανεύτρα ξενιτιά,
την ξενιτιά τον έχει ξεμυαλίσει.

Έχω λεβέντη έχω γιο
που έχω χρόνια,
χρόνια να τον δω.