Δεν είχα αφήσει γειτονιά και συνοικία
που να μην έψαχνα για σένανε Μαρία
κι απάνω που `χα στη ζωή απελπιστεί
σ’ είδα μπροστά μου κάποια μέρα γελαστή.

Πού ήσουν και σε γύρευα Μαρία
που ήσουν και σε γύρευα καιρό
να φτιάξουμε μαζί μια ιστορία
να ζήσουμε σαν άνθρωποι κι εμείς οι δυο.

Τα όνειρα μου τα κρατούσα φυλαγμένα
μόλις σε δω να τα χαρίσω όλα σε σένα
κι όσο αργούσα να σε βρω μες την ζωή
τόσο χτυπούσε η καρδιά μου πιο πολύ.

Πού ήσουν και σε γύρευα Μαρία
που ήσουν και σε γύρευα καιρό
να φτιάξουμε μαζί μια ιστορία
να ζήσουμε σαν άνθρωποι κι εμείς οι δυο.