(Μια τρομερή…
γιγάντια σκιά…
έχει απλωθεί παντού…

Από ψηλά…
μες στο τοπίο ακούγεται…
η φωνή της σκιάς του πολέμου…)

Σκιά Πολέμου!...
Εγώ!...

Μες στα τοπία του πολέμου…
από όντα εφήμερα…
γεννιέμαι και πεθαίνω…

Πάλι η σκιά μου η φοβερή…
τα όντα θα σκεπάσει…

Άλλα θα ζήσουν…
να χαρούνε την ζωή…

Άλλα…
σε απέραντο χάος θα χαθούν…
εκεί που υπήρχαν…
πριν στον Πλανήτη αυτόν…
εμφανιστούν…

Υπάρξεις άυλες…

Όπως πολλές στο παρελθόν…
μες απ’ τον πόλεμο…
ονειρικά φαντάσματα…
χαθήκαν…

(Η Μελωδία του Πυρήνα…
με της ηρεμίας τους ήχους… αρχίζει να κυριαρχεί…

Η σκιά του πολέμου…
ενώ σε όλους τους ορίζοντες έχει απλωθεί…
αρχίζει να ξεθωριάζει…)

Σκιά Πολέμου!...
Εγώ!...

Ήχοι…
μιας μελωδίας παράξενης…
την ύπαρξή μου την πολεμική…
διασχίζουν…

Μέσα μου…
οι ήχοι αυτοί οι ειρηνικοί…
την δύναμή μου…
παραλύουν…

Μια…
τελευταία προσπάθεια κάνω…
για να μην χαθώ…
στους ήχους τους αρμονικούς…
στους ήχους ηρεμίας…
της ειρήνης…

(Τα όντα…
νοιώθουν οι ήχοι οι ειρηνικοί…
το πολεμικό τοπίο να παραλύουν…

Η Μελωδία του Πυρήνα…
μες απ’ τα όντα της διαίσθησης…
τα τοπία του πολέμου διασχίζει…

Όλοι οι πολεμικοί ήχοι…
αρχίζουν να χάνονται…
μέσα στην Μελωδία της Ειρήνης…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες των Πολέμων» - 2014)