(Μες από την ουράνια σιωπή…
οι φωνές των όντων…
στον γήινο αέρα που στα θνητά όντα δίνει πνοή ζωής…
με μια αίσθηση…
απέραντης βαθειάς θλίψης…
φθάνουν…)

Για δύο πίστεις…
τις ζωές μας δώσαμε!...

Όταν εμάς!...

Μικρές αθώες υπάρξεις!...
Από δύναμη ισχύος μάς εκπαίδευαν!...

Όντα…
που πρώτα αυτά… όταν ήτανε μικρά…
πριν από εμάς είχανε διδαχθεί…
σε φαντασίες πρωτόγονων όντων να πιστεύουν!...

Κι ύστερα…
αυτά διδάσκανε σε `μας…
σε πίστεις… δήθεν… διαφορετικές…
να υποταχθούμε!...

Δυο πίστεις…
που απ’ την ίδια πίστη είχαν γεννηθεί…
κάποιας παλιάς διαθήκης!...

(Σιωπή απόλυτη… ακολουθεί…
ενώ οι φωνές απόμακρα στον ουρανό σβήνουν…

Τα όντα μέσα και έξω από τον Ναό…
νοιώθουν οι φωνές να ηχούν βαθειά στην ύπαρξή τους…

Οι υπάρξεις…
χαμένες μες στο τραγικό τους παρελθόν…
με στοχασμό βαθύ… συνεχίζουν…)

Υπνωτισμένα όντα!...
Εμείς!...

Αν…
χωματένια όντα…
στον κόσμο που υπήρξαμε ακούνε…
ποτέ τις ιερές ζωές τους να μην δώσουνε…
σε «ιερούς» ηλίθιους πολέμους!...

(Οι φοβερές φωνές των όντων από τον ουρανό…
τα όντα επάνω στο βουνό…
σαν καταιγίδα ηχητική…
βαθειά την ύπαρξή τους συγκλονίζουν…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)