(Φωνές ονειρικές…
απ’ τον Γιγάντιο Κόσμο…
αρχίζουν να ακούγονται…
μες στο διαστημικό σκοτάδι…
Απόηχοι φωνών…
μες απ’ τον Κόσμο των Ονείρων…)

Κόσμος Γιγάντιος!...
Εμείς!...

Στο παρελθόν…
κόσμος πολύ μικρός…

Ήλιοι μικροί…
Πλανήτες… Δορυφόροι… Αστεροειδείς…
μες απ’ την έλξη μας…
με φοβερές συγκρούσεις…
είχανε χαθεί…

Αυτά…
θυμόμαστε σαν όνειρο…

Εμείς!...
Ο Γιγάντιος Κόσμος!...

(Φωνές με δέος φοβερό…
απ’ όλα τα όντα ακούγονται…
στον Κόσμο των Ονείρων…)

Όντα...
από ορατούς κι αόρατους κόσμους!...
Εμείς!...
Σε άλλους κόσμους ζούμε...

Άλλες φωνές…
λένε πως ζούμε σ’ όνειρο...

Άλλες…
πως όνειρο ήταν η ζωή…
που ήμασταν…
εδώ πριν εμφανιστούμε…

(Άλλες φωνές ακούγονται…
στον Κόσμο των Ονείρων…
Φωνές ονειρικές… Ατόμων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Ονειρικούς… νιώθουμε…
ήχους στοργής…
να συνοδεύουν τις φωνές μας…

Ενώ…
όγκοι τεράστιοι… αμυδροί…
στον Κόσμο των Ονείρων…
ταξιδεύουν…

(Οι φωνές των όντων…
ακούγονται απελπιστικές…
νοιώθοντας την απειλητική ύπαρξη…
των γιγάντιων ουρανίων σωμάτων…)

Όγκοι!...
Απέραντοι!... Ατέλειωτοι!...
Στον κόσμο μας έχουν απλωθεί!...

Οι κόσμοι μας…
μικροί…
νοιώθουν σαν όνειρο…
μέσα τους να έχουν χαθεί…

Σαν αμυδρές…
αόρατες υπάρξεις…
σβήνουν…

(Οι φωνές του Γιγάντιου Κόσμου…
ογκώδεις… απειλητικές…
απλώνονται σε όλο τον Κόσμο των Ονείρων…)

Κόσμος Γιγάντιος!...
Εμείς!...

Ύπαρξη χωρίς Ύπαρξη…
την ύπαρξή μας…
νοιώθουμε…

Από τον κόσμο αυτόν…

χανόμαστε…

Φεύγουμε μακριά…

Ίσως…

αλλού βρεθούμε…

Σε άλλον κόσμο…

(Ο Γιγάντιος Κόσμος…
πολύ αμυδρά… αρχίζει να χάνεται…
Σαν αμυδρή σκιά του εαυτού του…
σβήνει…)

* * *

Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Τα Όνειρα των Κόσμων» - 2013