(Η Φύση…
μες απ’ τον ζωικό κόσμο…
με αμέτρητες μορφές…
θέλει να δει… ν’ ακούσει…
ν’ αγγίξει… να αισθανθεί…
τον ίδιο τον εαυτό της…

Κάποιο είδος…
φθάνει μετά από κοσμικούς αιώνες προσπάθειας…
να δει τον Πλανήτη σε οριζόντια μορφή…)

Όντα πρωτόγονα!...
Εμείς!...

Η ύπαρξή μας νιώθουμε…
να σηκώνεται ψηλά…
όπως παλιά…

Σε άλλον κόσμο…
Μακρινό…
Που είχε χαθεί στον Χρόνο…

(Μες στους πυρήνες των Ατόμων…
φθάνουν οι φωνές μνήμης των πρωτόγονων όντων…

Φωνές αρχίζουν να ακούγονται…
βαθειά μες από τους Πυρήνες…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!…

Φωνές ακούσαμε…

Φωνές…
από πρωτόγονα όντα…

Μέσα μας…
ένας φόβος έχει γεννηθεί…
για τα πρωτόγονα…
αυτά όντα…

(Οι φωνές… ταξιδεύουν μακριά…

Φθάνουν στον Κόσμο των Ονείρων…

Τα όντα των ονείρων…
ακούνε τις φωνές των Ατόμων και των πρωτόγονων όντων…)

Όντα!...
Σε κόσμους άπειρους!...
Εμείς!...

Φωνές ακούσαμε…
Ατόμων…
για πρωτόγονα όντα…

Με έναν φόβο…
γεννημένο μέσα τους…
για τα πρωτόγονα όντα…

(Πόλεμοι…
Μάχες ατελείωτες…
είναι οι εικόνες που κυριαρχούν στην επιφάνεια του Πλανήτη…
απ’ την ανατολή του Ήλιου μέχρι την δύση…

Τα Άτομα…
αρχίζουν να ανησυχούν πιο έντονα…
με την «εξέλιξη» του πρωτόγονου είδους…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Ο φόβος μας…
μες από μνήμες μακρινές…
παλιές εικόνες τραγικές ξυπνούν…
απ’ τα πρωτόγονα όντα…

Οι νέες…
εικόνες πολέμου και σφαγής…
πρέπει να εξαφανιστούν…
από την επιφάνεια του Πλανήτη…

(Οι φωνές των Ατόμων…
τραγικές φωνές…
κραυγές απελπισίας για το Μέλλον του Πλανήτη…
ταξιδεύουν στο απέραντο διαστημικό σκοτάδι…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Φανταστικός Πλανήτης» - 2013)