(Η απέραντη σιωπή της Ύπαρξης…
μες από νέες φωνές και κραδασμούς…
αισθάνεται μέσα της βαθειά…
ότι αρχίζει να πεθαίνει…)

Φωνές της Ύπαρξης!...
Εμείς!...

Από τη φαντασία της…
γεννημένες…

Μες σε σκοτάδι…
πιο σκοτεινό απ’ το σκοτάδι…
του σκοτεινού Χάους…
ταξιδεύουμε…

Σκοτάδι…
απ’ την Ουσία της Ύπαρξης…
γεννημένο…

(Φωνή…
απόμακρη…
σκοτεινή ακούγεται…
μες στο άπειρο διαστημικό κενό…
απ’ το Απόλυτο Σκοτάδι…)

Απόλυτο Σκοτάδι!...
Εγώ!...

Άκουσα…
απόμακρες φωνές και κραδασμούς…

Σε σκοτεινό σκοτάδι πιο σκοτεινό…
από του σκοτεινού Χάους…
να ταξιδεύουν…

Αν πλησιάσουν…
το Απόλυτο Σκοτάδι…
που είμ’ Εγώ…

Μες στο Απόλυτο Σκοτάδι…

Μέσα μου θα σβήσουν…

(Οι φωνές και οι κραδασμοί…
συνεχίζουν το ταξίδι τους…
ενώ «ακούνε» μέσα τους…
την φωνή του Απόλυτου Σκοταδιού…

Νέες φωνές και κραδασμοί…
μες στο διαστημικό σκοτάδι ταξιδεύουν…)

Φωνές της Ύπαρξης!...
Εμείς!...

Φωνή ακούσαμε…
του Απόλυτου Σκοταδιού…

Φωνή απειλής…

Ότι θα σβήσουμε…
μες στο Απόλυτο Σκοτάδι…

(Οι φωνές και οι κραδασμοί…
συνεχίζουν την πορεία τους…
ενώ στο Απόλυτο Σκοτάδι έχουν φθάσει…

Νέα φωνή ακούγεται…
απ’ το Απόλυτο Σκοτάδι…

Φωνή…
πιο σκοτεινή…
κι από τα πιο βαθειά σκοτάδια…)

Απόλυτο Σκοτάδι!...
Εγώ!...

Στην σκοτεινή μου φύση…
ακούστηκαν…
νέες φωνές και κραδασμοί…

Οι ήχοι τους…
ακούγονται πιο δυνατοί…

Εμένα…
Το Απόλυτο Σκοτάδι…
πλησιάζουν…

(Μέσα σε απόλυτο σκοτάδι…
οι φωνές και οι κραδασμοί…
φθάνουν στο Απόλυτο Σκοτάδι…

Ο απέραντος όγκος…
του Απόλυτου Σκοταδιού της Ύπαρξης…
αγγίζει το Απόλυτο Σκοτάδι…

Νέες φωνές και κραδασμοί…
«χάνονται…» μέσα του…)

Φωνές της Ύπαρξης!...
Εμείς!...

Μες σε σκοτάδι…
νοιώθουμε…
απόλυτου σκοταδιού…
να χάνονται οι φωνές μας…

(Το Απόλυτο Σκοτάδι της Ύπαρξης…
νοιώθει το Απόλυτο Σκοτάδι…
να αρχίζει μέσα του να χάνεται…
να σβήνει…

Φωνή απόγνωσης… Τραγική φωνή…
Φωνή απελπισίας απ’ το Απόλυτο Σκοτάδι βγαίνει…
ενώ πεθαίνει…)

Απόλυτο Σκοτάδι!...
Εγώ!...

Η Σκοτεινή μου Φύση…

Πνεύμα δεν είναι Σκοτεινό…

Πνεύμα είναι Φωτεινό…

(Μες από το Απόλυτο Σκοτάδι της Ύπαρξης…
νέες φωνές και κραδασμοί ακούγονται…
ενώ μέσα του χάνεται το Απόλυτο Σκοτάδι…)

Φωνές της Ύπαρξης!...
Εμείς!...

Μες…
στο Απόλυτο Σκοτάδι της…
σβήνει…
το Απόλυτο Σκοτάδι…

(Η τελευταία φωνή του Απόλυτου Σκοταδιού ακούγεται…

Φωνή…
απόλυτης υποταγής…
πριν χαθεί στο Απόλυτο Σκοτάδι της Ύπαρξης…
και ύστερα χαθούν μαζί…
μέσα στο σκοτεινό Χάος για πάντα…)

Απόλυτο Σκοτάδι!...
Εγώ!...
Φωτεινό Πνεύμα!...
Εγώ!...

Σκοτάδι η ύπαρξή μου…
η πυκνή…

Αιθέριο!... Άυλο!...
Φως!...
Το Πνεύμα μου!...

Σαν φαντασία…
χάνομαι…
σε άγνωστα…
απόλυτα σκοτάδια…

* * *

Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Η Φαντασία του Υπερ-Σύμπαντος» - 2013