(Η Σκοτεινή Ύλη…
«νοιώθει…»
νέα απώλεια… μέρους της ύπαρξής της…

Άπειρα σωματίδια…
αισθάνονται…
να χάνονται… να σβήνουν…

Φωνές…
από όλα… πριν χαθούν…
απλώνονται… στο απέραντο το χάος…)

«Βαθειά…»
«Την ύπαρξή μας…»
«Νοιώθουμε…»
«Να σβήνει…»
«Όπως…»
«Άλλα…»
«Πριν από μας…»
«Ίδια με μας…»
«Άπειρα σωματίδια…»
«Είχαν χαθεί…»
«Είχαν σβήσει…»

(Η Σκοτεινή Ενέργεια…
«αισθάνεται…»
νέα πνοή από μέσα της ν’ αρχίζει…)

Η Ενέργειά μου… η Σκοτεινή…
Νέα πνοή… Νέα δύναμη…
απέραντη… νιώθει…
Δύναμη… φοβερή…
Που απωθεί… πιο δυνατά…
την Ορατή Ύλη…

(Η Σκοτεινή Ύλη…
«άκουσε…» τις φωνές…
μες από τα σωματίδιά της…
που μες στην ύπαρξή της έχουν μείνει…)

«Σκοτεινής Ύλης…»
«Σωματίδια… εμείς…»
«Ακούσαμε φωνές…»
«Ατόμων του Ονείρου…»
«Για όντα που ζουν…»
«Σε όνειρο…»
«Χωρίς να το γνωρίζουν…»

(Η Σκοτεινή Ενέργεια…
«άκουσε…» όλες τις φωνές…
μες στην απέραντη…
με νέα σκοτεινή ενέργεια… ύπαρξή της…)

Πολλές φωνές…
ακούστηκαν…

Από άλλους κόσμους…

Όταν χαθούν…
Όλοι οι κόσμοι αυτοί…

Θα νιώθουν…
ότι έζησαν…
μέσα σε σκιά ονείρου…

(Οι απόηχοι της Σκοτεινής Ενέργειας…
σε όλο το Σύμπαν ταξιδεύουν…
μαζί με όλα τα ουράνια σώματα…
σε ένα ταξίδι άγνωστο…
μέσα στο χάος του Απείρου…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Σκοτεινή Ύλη – Σκοτεινή Ενέργεια» - 2012)