Απ’ έξω φυσάει ο αέρας
και μέσα δαμάζω τα κύματα
Αλλάζουνε όλα τα σχήματα
ευθεία ο κύκλος της μέρας
…για όσο φυσάει ο αέρας…

Μη τρέξω και φτάσω στο τέρμα
δε θα'χω αφορμή να γκρινιάζω
Παράπονα λες αγκαλιάζω
ο χρόνος να μοιάζει με ψέμα
…δε θέλω να φτάσω στο τέρμα…

Στην ώρα τη πιο σκοτεινή μου
ρωγμή στο ταβάνι να γίνεσαι
Για όσο το θέλω ν’ αφήνεσαι
και να'σαι απλά η ρωγμή μου
…στην ώρα τη πιο σκοτεινή μου…

Απ’ έξω φυσάει ο αέρας
και μέσα δαμάζω τα κύματα
Παράπονα κιόλα τα θύματα
ρωγμές στο ταβάνι της μέρας.