Χίλιες δυο ζωές να ζούσα
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα
κι ας πονούσα.

Μου `χεις πάρει την καρδιά μου
το μυαλό και τη μιλιά μου.
Με μ’ αφήσεις τίποτα, τίποτα, τίποτα
για σένα όλα.

Χίλιες δυο ζωές να ζούσα
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα
κι ας πονούσα.

Είναι αργά για να μου λες
να κάνω πίσω,
το δρόμο έχω χάσει πια
πώς να γυρίσω.

Χίλιες δυο ζωές να ζούσα
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα
κι ας πονούσα.