Το κορμί μου τώρα μένει ακίνητο
σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο
ένας κόμπος πνίγει απόψε το λαιμό.
Και με πιάνει τέτοιο κλάμα
που σου γράφω ένα γράμμα
και σου γράφω μες το γράμμα
θα χαθώ.

Έλεος, έλεος
γύρνα πίσω που πονάω
κι άσε με να σ’ αγαπάω
δίχως σύνορα και δίχως τελειωμό.
Σ’ αγαπώ.

Μου `δωσες φαρμάκι που δεν πίνεται
κι ήπια και δεν ξέρω τι μου γίνεται
ένας κόμπος πνίγει απόψε το λαιμό.
Και με πιάνει τέτοιο κλάμα
που σου γράφω ένα γράμμα
και σου γράφω μες το γράμμα
θα χαθώ.

Έλεος, έλεος
γύρνα πίσω που πονάω
κι άσε με να σ’ αγαπάω
δίχως σύνορα και δίχως τελειωμό.
Σ’ αγαπώ.