Με του τσιγάρου τον καπνό
τον δαίμονά σου ξεγελάς
στην μοναξιά σου όταν πονάς
όλον τον κόσμο κουβαλάς.

Κι όσους περίεργα σε κοιτούν
κλείνεις το μάτι και γελάς
στραγγίζεις απ’ τη μοναξιά
χαμόγελο και τους κερνάς.

Πες μας ρε φίλε που το πας
για ποιο ταξίδι μας μιλάς
στο πέταγμά σου
όταν δακρύζεις και γελάς
τι είναι αυτό που πολεμάς
στα όνειρά σου ***

Στο πέταγμά σου η μουσική
δονεί τη φλέβα σα χορδή
κι ή δοξαριά μια μαχαιριά
πάνω σε σάρκινο βιολί.

Αντάλλαγμα στη μοναξιά
και στην κρυφή σου τη πληγή
το τελευταίο μπάρκο σου
που λαχταράει η ψυχή.

Πες μας ρε φίλε που το πας
για ποιο ταξίδι μας μιλάς
στο πέταγμά σου
όταν δακρύζεις και γελάς
τι είναι αυτό που πολεμάς
στα όνειρά σου ***

Κι εγώ που τάχα σ'ήξερα
κι έπινα απ’ τον καημό σου
σε κοίταζα χωρίς μιλιά
να σβήνεις στ’ όνειρό σου.

Κάποια βραδιά μες σ'ένα μπαρ
σαν ναύλο της φυγής σου
να αρπάζει με μια ρουφηξιά
ο διάολος την ψυχή σου.

Κρυφή πληγή και σατανάς
κι όλος ο κόσμος φουκαράς
στο πέταγμά σου
καλό ταξίδι όπου κι αν πας
πηγή να βρεις να ξεδιψάς
τα όνειρά σου ***