Φίλη μου από παιδιά
Όμως κάτι τώρα έχει αλλάξει φανερά
Με γρίφους μιλάς και σπόντες πετάς
Κι όταν είμαι μ’ άλλη στην παρέα με στραβοκοιτάς
Με αγαπάς

Τη μία στιγμή είσαι τολμηρή
Και την άλλη “δώσε θάρρος στο χωριάτη, ” μου `χες πει
Σου φέρομαι τυπικά
Και συ μπροστά μου ντύνεσαι κι αλλάζεις επιδεικτικά

Προκαλείς, σου το λέω, προκαλείς
Κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά, μην εκπλαγείς
Γιατί ανοιχτά με προκαλείς; πες αυτό που θες να πεις
Φτάνει πια! Μην προσπαθείς να μου κρυφτείς!

Το βλέπω πως θες πολλά να μου πεις
Μα τα χάνεις, κοκκινίζεις και να βγάλεις λέξη δεν μπορείς
Με ποτό προσπαθείς
μα ζαλίζεσαι, μεθάς κι αρχίζεις χικ και χικ

Και κάτι πάω να πω εγώ
Σ’ ακουμπάω και αμέσως το γυρνάς στο φιλικό
Στο λαιμό σε φιλάω
και το χέρι μου δειλά από τη μέση σου περνάω

Προκαλείς, σου το λέω, προκαλείς
Κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά, μην εκπλαγείς
Γιατί ανοιχτά με προκαλείς; πώς να μείνω απαθής;
Από κάτω θα βρεθείς