Τη ζωή προσμένω μπρος μου να πλατύνει
για να τη ρωτήσω τάχα που τραβώ.
Νύχτα είμαι μόνος και σε περιμένω
να μου δείξεις δρόμο, να μου δώσεις φως.

Όλα μου τα χρόνια πήγανε χαμένα
πάντα αναζητώντας το σωστό να βρω.
θέλω να ρωτήσω που είναι όλα κρυμμένα,
έξω έχει ομίχλη, μα εγώ θα δω

Τη ζωή θα αρπάξω μες στα δύο μου χέρια,
για να αναστήσω όλα τα παιδιά.
Ίσως να φωνάξω ίσως να πεθάνω,
μα αυτό που θέλω βγαίνει απ’ τη καρδιά

ααααα
ααααα
ααααα
ααααα
ααααα