Είναι κάτι όνειρα που γίνονται στο ξύπνιο
της μοναξιάς τ’ απόνερα σκουπίζουν σιωπηλά
Ποτέ τους δεν παλέψανε για το δικό τους δίκιο
στιγμές μόνο μου κλέψανε για να `χουν συντροφιά.

Κι αλλάζει τη ροή του κόσμου
το ότι εισ'ο άνθρωπος μου
Φωτιά στο χιόνι αυτού του κόσμου
γιατί είσαι ο άνθρωπος μου

Κάνεις δεν το κατάλαβε πως ζούσαν στη σκιά σου
μα η ζωή με πρόλαβε και σ `έφερε κοντά.
Τα “ξαφνικά” που ένιωσα μόνο με τη ματιά σου
κομμάτια που τα ένωσα και φτιάξαν μια αγκαλιά

Κι αλλάζει τη ροή του κόσμου
το ότι εισ'ο άνθρωπος μου
Φωτιά στο χιόνι αυτού του κόσμου
γιατί είσαι ο άνθρωπος μου

Για πόλεμο δεν έρχομαι ούτε για να ζητήσω
τη μοίρα μου τη δέχομαι θα σου παραδοθώ
Τα όνειρα θ’ αλλάξουνε τα τείχη όταν θα ρίξω
μια αγκαλιά θα φτιάξουνε κι εκεί θα κοιμηθώ…