Εγώ!, που δεν είμαι κανένας,
που είμαι χαρούμενος και λυπημένος μαζί
που κοροϊδεύω της ζωής μου τις χαρές,
τις αναποδιές,
τα ψέματα, τις αλήθειες της
εγώ φιλώ με τα χείλη το χαρτί
και ακουμπώ την ψυχή μου

Εσύ!, ανείπωτη ευτυχία
που μου γυρνάς ξανά, εδώ τα βάρη της γης
για σένα που δεν ήρθες ποτέ,
τα ποιήματα της νιότης σου χαρίζω
και σου μιλώ με αίμα στο χαρτί
να μ’ αποχαιρετήσεις

Αυτοί!, γυναίκα και άντρας μαζί
νιώθετε δυνατοί, νιώθετε ακόμα μικροί
ζευγαρωμένοι θα νικήσετε σ’ όλα,
νομίζετε σ’ όλα
μην μ’ ακουμπάτε στα μάτια σας για λίγο
ακούστε μόνο τα χρόνια να έρχονται
έρχονται για να φύγουν
δεν σταματούν
δεν σας κοιτούν
έρχονται μόνο για να φύγουν