Κάπου κάπου εκεί που ψάχνω ξαφνικά
σε πράγματα απλά αλλά προσωπικά,
στους δίσκους μου, στους τοίχους μου
έρχεσαι νοσταλγικά.

Ντύνομαι με ότι αγαπούσες να φοράς
σε νιώθω εδώ ζεστά, στα χέρια μου χωράς
τρελαίνομαι να σκέφτομαι
πως δεν είσαι πια εδώ
μα εγώ σ’ αγαπώ.

Κρύβω αυτά που σε θυμίζουν βιαστικά
μου λείπεις πάντα τόσο βασανιστικά
και ντρέπομαι κι σκέφτομαι
τέλειωσε οριστικά.

Λέω πως θ’ αλλάξει και σε ξεπερνώ
ορκίζομαι πως πίσω δεν ξαναγυρνώ
μα όλα αυτά δεν ωφελούν
δεν μ’ αφήνουν να ξεχνώ
γιατί σ’ αγαπώ.