Η συγγνώμη και η πόρτα που ανοίγεις,
δε νομίζω ότι φτάνουν να μου πουν,
γιατί έτσι, ξαφνικά, θέλεις να φύγεις
κι όσα ζήσαμε μαζί, να ξεχαστούν.

Σε παρακαλώ, σε ικετεύω,
πες μου έστω ένα ψέμα για να ζω,
σε παρακαλώ, πως θα ξανάρθεις πες μου,
να σε καρτερώ.

Η σιωπή σου και το βλέμμα που μου ρίχνεις,
μου παγώνουν το μυαλό και την καρδιά,
δεν μπορώ να το πιστέψω πως θα φύγεις,
η συγγνώμη σου, στα στήθια, μαχαιριά.

Σε παρακαλώ, σε ικετεύω,
πες μου έστω ένα ψέμα για να ζω,
σε παρακαλώ, πως θα ξανάρθεις πες μου,
να σε καρτερώ.