Κάστρα και πύργοι κι ανηφόρια
κι ανθρώπινες οι γειτονιές
όταν φυσάνε ξεροβόρια
βγάζουνε ήλιο οι καρδιές
στους δρόμους όμορφα αγόρια
φλερτάρουν μάγισσες θεές.

Αχ, Σαλονίκη της καρδιάς μου, χρόνια παιδικά
η σκέψη μου είναι πρόσφυγας μου και σ’ αναζητά.
Αχ, Σαλονίκη της καρδιάς μου, πόλη μαγική
είσαι το δάκρυ της ματιάς μου που δεν λέει να βγει.

Δυο Τούμπες και μια Άνω Πόλη
σοκάκια για να τριγυρνάς
βγαίνει και ξέρεις ποιοι είναι όλοι
με το μικρό τους τους μιλάς
σε πάνε μόνοι τους οι δρόμοι
εκεί που θες και αγαπάς.

Αχ, Σαλονίκη της καρδιάς μου, χρόνια παιδικά
η σκέψη μου είναι πρόσφυγας μου και σ’ αναζητά.
Αχ, Σαλονίκη της καρδιάς μου, πόλη μαγική
είσαι το δάκρυ της ματιάς μου που δεν λέει να βγει.