Μα δε θυμάμαι
που τον γνωρίζω πως
για μένα θα `ναι πάντα
ο άγνωστος γνωστός.

Στα μάτια του νομίζω
πως διαβάζω την ψυχή μου
στα χέρια του νομίζω
πως κρατάει το κορμί μου.

Νομίζω πως χρόνος, νομίζω πως χρόνος
πάει πίσω κι όχι μπρος.

Μα δε θυμάμαι
που τον γνωρίζω πως
για μένα θα `ναι πάντα
ο άγνωστος γνωστός.

Αυτός ο άγνωστος, αυτός ο άγνωστος
αυτός ο άγνωστος είναι γνωστός.

Μιλάει και γιομίζει
την ψυχή μου με ελπίδες
στο λιόγερμα που ρίχνει
τις στερνές του ηλιαχτίδες.

Τον είχα αγαπήσει, τον είχα εγώ μισήσει
δε θυμάμαι ακριβώς.

Μα δε θυμάμαι
που τον γνωρίζω πως
για μένα θα `ναι πάντα
ο άγνωστος γνωστός.

Αυτός ο άγνωστος, αυτός ο άγνωστος
αυτός ο άγνωστος είναι γνωστός.