Ότι κι αν κάνει καλά που το κάνει
έτσι το θέλει να με πικράνει.
Ότι κι αν λέει εκείνη το λέει
ποτέ της δε φταίει, δεν είπε ότι φταίει.

Τα κρύα τα βράδια μου φεύγει και πάει
αν κλαίω μονάχος ποτέ δεν ρωτάει.
Η νύχτα μου αν είναι πικρό πεπρωμένο
αυτή δεν την νοιάζει μα εγώ την προσμένω.

Αν έρθει μια μέρα και βρω το κουράγιο
και φύγω μακριά της θα γίνει ναυάγιο.
Αν έρθει μια μέρα και βρω την ελπίδα
θα γίνω καημός της κι εγώ καταιγίδα.

Δεν ξέρω ποιον έχει μα πρέπει να έχει
για μένα ένα χάδι μονάχα προέχει.
Εγώ υπομένω κι αν λέγεται αγάπη
στα μάτια γραμμένο δικό μου το δάκρυ.

Δεν ξέρω τι θέλει μα κάτι μαθαίνω
φοβάμαι πονάω μα ακόμα ανασαίνω.
Η πόρτα κλεισμένη κι εγώ την κοιτάζω
δεν λέει να έρθει αργεί και τρομάζω.

Αν έρθει μια μέρα και βρω το κουράγιο
και φύγω μακριά της θα γίνει ναυάγιο.
Αν έρθει μια μέρα και βρω την ελπίδα
θα γίνω καημός της κι εγώ καταιγίδα.