Της ψυχής μου τις πληγές να γιατρέψεις δε θα μπορέσεις
γιατί εσύ πολύ απλά δεν έχεις άλλο να μου δώσεις.
Έτσι όπως πόνεσα εγώ θέλω κι εσύ να πονέσεις
κι όταν θα έρθω να στο πω να ξεσπάσεις, να θυμώσεις.

Ντύνομαι αράχνη που κεντά στον ιστό να σε τυλίξω
πρόστυχα εγώ σε προκαλώ στη χαρά της αμαρτίας.
Μα δεν το βλέπεις προσπαθώ και θα σ’ εξαφανίσω
γράφω το τέλος της δικής μας ιστορίας.

Μίσησε με καρδιά μου, το προτιμώ καλύτερα
αφού δεν μπορείς να μ’ αγαπήσεις,
φύγε όσο μπορείς μακρύτερα, παράτησε με.
Μίσησε με καρδιά μου, το προτιμώ καλύτερα
αφού δεν μπορείς να μ’ αγαπήσεις,
φύγε μια ώρα αρχίτερα, παράτησε με.
Μίσησε με.

Μέσα στη νύχτα προσπαθώ και θα σε παγιδέψω
στο πρόσωπο σου για να μπω, όλη την αγωνία.
Που δε κατάφερα ποτέ μου να σε ταξιδέψω
είμαι στημένη εκεί κρυφά στου δρόμου τη γωνία.

Πιες της αγάπης το ποτό μήπως και μ’ αγαπήσεις
κοίτα σου το `φτιαξα εγώ με τα δικά μου χέρια.
Μα αν δε με πάρεις αγκαλιά, με πάθος δε με σφίξεις
όσα σου έδωσα φιλιά να γίνουνε μαχαίρια.

Μίσησε με καρδιά μου, το προτιμώ καλύτερα
αφού δεν μπορείς να μ’ αγαπήσεις,
φύγε όσο μπορείς μακρύτερα, παράτησε με.
Μίσησε με καρδιά μου, το προτιμώ καλύτερα
αφού δεν μπορείς να μ’ αγαπήσεις,
φύγε μια ώρα αρχίτερα, παράτησε με.
Μίσησε με.