Ξύπνησα μέσα στη νύχτα άγρια χαράματα
κι ένιωσα την παρουσία, τα δικά σου πράγματα
κοίταξα στα σκοτεινά μες στης μοναξιάς τη ζάλη
τη φωνή σου άκουσα, τι να απαντήσω πάλι.

Τέσσερις παρά
και η μοναξιά με κοιτάει κατάματα
η μέρα ξεκινά
κι εγώ χαμένος μες στης πόλης πάλι τα στενά.
Πέντε το πρωί
κι τώρα έχεις γίνει μια ανάμνηση πικρή.

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα άγρια χαράματα
κι είδα πάνω στο κρεβάτι τα δικά σου πράγματα
η φωνή σου να σου λέει ήρθα να σε συναντήσω
πάλι στα παλιά γυρνώ, έτσι πώς να συνεχίσω.

Τέσσερις παρά
και η μοναξιά με κοιτάει κατάματα
η μέρα ξεκινά
κι εγώ χαμένος μες στης πόλης πάλι τα στενά.
Πέντε το πρωί
κι τώρα έχεις γίνει μια ανάμνηση πικρή.