Να πας να βρεις μια θάλασσα
μαύρη σαν την ψυχή σου
να πέσεις μέσα να πνιγείς
κι αν είσαι εσύ η αιτία
που ζω στην αμαρτία.

Στο πεζοδρόμι της ντροπής
μόνος σου μ’ έχεις στείλει
για να πουλάνε έρωτα
τα αμαρτωλά μου χείλη.

Σαν τον ληστή μου άρπαξες
ό,τι ωραίο είχα
κι αφού μου ρούφηξες καλά
το αίμα της ψυχής μου,
γελάς βασανιστή μου.

Στο πεζοδρόμι της ντροπής
μόνος σου μ’ έχεις στείλει
για να πουλάνε έρωτα
τα αμαρτωλά μου χείλη.

Ούτε Θεός λογάριασες
ούτε την κοινωνία,
γελάς με την κατάντια μου
χωρίς να νιώθεις λύπη
δίχως ψυχή αλήτη.

Στο πεζοδρόμι της ντροπής
μόνος σου μ’ έχεις στείλει
για να πουλάνε έρωτα
τα αμαρτωλά μου χείλη.